Ένα σαββατοκύριακο ντροπής. Δύο μέρες με μεγάλα παιχνίδια, που αντί να τα χαρούν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι, προκάλεσαν απλά κλάματα, καταστροφές, αλλά χωρίς αυτή τη φορά να θέλουμε να βάλουμε ένα «γιατί» δίπλα σε όλα τραγελαφικά γεγονότα… πολύ απλά διότι δεν περιμένουμε τίποτα καλύτερο από το ήδη «νεκρό» αθλητικό πνεύμα στην χώρα μας.
του Σωτήρη Νικητάκη
Το σκηνικό και αυτή τη φορά γνωστό. Ωστόσο, όχι μόνο στο ΟΑΚΑ που όλοι έχουν στρέψει το βλέμμα τους, αλλά και στο Περιστέρι και το Αγρίνιο, όπου η οπαδική «ανευθυνότητα» έβαλε σε κίνδυνο μέχρι και ανθρώπινες ζωές.
Πριν πάμε στα του… ντέρμπι, ας σταθούμε στα του Σαββάτου. Στο Περιστέρι, σε έναν αγώνα γιορτή για 33΄ λεπτά, οπαδοί των δύο ομάδων επέλεξαν να «χαλάσουν» το ματς, επειδή απλά έτσι ήθελαν, βάζοντας σε κίνδυνο παιδιά και οικογένειες που είχαν κατακλύσει το κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου». Χαρακτηριστικό το ότι ο τεράστιος Παναγιώτης Βασιλόπουλος και ο Τζόρνταν Κάλαχαν ανέβηκαν στην κερκίδα για να γλιτώσουν τα χειρότερα που δεν ήταν τόσο μακριά.
Στο Αγρίνιο, οπαδοί του ΠΑΟΚ και του Παναιτωλικού λίγο πριν το πολύ ενδιαφέρον μεταξύ τους ματς, αποφάσισαν επειδή δεν μπορούσαν απλά να απολαύσουν τον καφέ τους, να διαλύσουν ξένες περιουσίες και κόπους μίας ζωής επειδή και εδώ έτσι ήθελαν! Το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; ΙΣΩΣ μία απλή τιμωρία, αφήνοντας πίσω τους πόνο και θλίψη και καταστάσεις που δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω…
Ας περάσουμε και στα του ΟΑΚΑ. Στο ίδιο έργο θεατές… Για ακόμα μία φορά ένα ελληνικό ντέρμπι στιγματίστηκε από ανεξήγητα, για έναν ορθά σκεπτόμενο άνθρωπο, επεισόδια, με αποτέλεσμα και πάλι μια χούφτα άτομα να σπείρουν τον φόβο, την βία και τον πανικό, κόντρα στην θέληση των άλλων 30.000 που βρέθηκαν στην κερκίδα, και να χαλάσουν ένα παιχνίδι που έπρεπε να απολαύσουμε όλοι μας.
Από το 5ο κιόλας λεπτό, «άνθρωποι» που μόνο το καλό του Παναθηναϊκού και του ποδοσφαίρου δεν θέλουν, βρέθηκαν χωρίς κανείς να το καταλάβει εντός αγωνιστικού χώρου και πλησίασαν απειλητικά προς τον πάγκο του Ολυμπιακού. Από εκείνη τη στιγμή φάνηκε ότι τα πράγματα δεν θα πήγαιναν καλά, με την πλειοψηφία των θεατών να αναρωτιούνται εάν υπάρχει αστυνομία στον ευρύτερο χώρο…
Στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε δυστυχώς η φυσική ροή των πραγμάτων… Ξανά επεισόδια, μάχες σώμα με σώμα αστυνομίας και οπαδών, που θύμιζαν Β΄ παγκόσμιο και τις φωτιές να περιτριγυρίζουν τις θύρες του γηπέδου. Μολότοφ, δακρυγόνα και πολλά άλλα δημιούργησαν αποπνικτικό κλίμα στη θύρα 13, με τους φιλάθλους να ξαναμπαίνουν στον στίβο του γηπέδου… Και εκεί εμφανίστηκε το πραγματικό πρόβλημα του λαού και της κοινωνίας μας. «Μάγκες» που δεν δίσταζαν να πάρουν μέχρι και το σημαιάκι (!) του κόρνερ ενώ παιζόταν ακόμα ματς και που έκαναν επιδεκτικά βόλτες γύρω – γύρω. Και εδώ η αστυνομία απούσα, ούτε μία προσαγωγή, ούτε τίποτα.
«Μπορώ έτσι επειδή είμαι μάγκας να μπω και να τα σπάσω γιατί δεν γουστάρω τον Αλαφούζο ή τον Χ Αλαφούζο, τον Καραπαπά ή τον Θεοδωρίδη, ή μόνο για να βγάλω το άχτι μου». Γιατί να μην το κάνουν αφού δεν βρίσκουν κανέναν μπροστά τους; Το γεγονός του ότι όλο το υπόλοιπο γήπεδο τους πετούσε αντικείμενα και τους αποδοκίμαζε, μάλλον δεν τους ενδιαφέρει καθόλου και θα συνεχίσουν με μαθηματική ακρίβεια να τα σπάνε και να μην τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε τίποτα…
Μία ακόμα κατάμαυρη σελίδα στην ιστορία του Παναθηναϊκού, από τύπους που κατά συντριπτική τους πλειοψηφία δεν γνωρίζουν καν ποιοι είναι οι Μίμης Δομάζος, Αριστείδης Καμάρας και Φέρενς Πούσκας και που δεν έχουν διαβάσει καν τι εκπροσωπεί η «Θύρα 13» και η Παναθηναϊκή ιδέα, την οποία λένε με ευκολία πως ακολουθούν… Δυστυχώς πλέον η λεγόμενη σημερινή «θύρα 13» μόνο υπέρ της ομάδας δεν είναι και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάντια της ομάδας. Κάποιοι μπορούν να μιλήσουν, χωρίς αποδείξεις φυσικά, για ένα οργανωμένο σχέδιο κατά του Παναθηναϊκού ή για σκοτεινά συμφέροντα από ανώτερους, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου το τι συμβαίνει. Η ταφόπλακα στον σύλλογο είναι γεγονός, ενός κλαμπ που μοιάζει αβοήθητο από όλες τις πλευρές και κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί έναν τρόπο για να γυρίσει η κατάσταση.
Φταίνε όμως μόνο οι ανεγκέφαλοι, υποτίθεται οργανωμένοι, οπαδοί των ομάδων; Φυσικά και όχι! Οι χθεσινές δηλώσεις του Αργύρη Πεδουλάκη ήταν ίσως οι πιο πετυχημένες σε αυτή τη χώρα, σε όλους τους τομείς τα τελευταία δέκα χρόνια! «Τον περιπτερά να βάζαμε να κάνει ένα στρατηγικό σχέδιο, θα έβαζε έναν αστυνομικό, ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων. Η νοοτροπία είναι το «μακριά από εμένα». Δεν λειτουργεί τίποτα, από τύχη ζούμε σε αυτή την χώρα», ανέφερε χαρακτηριστικά για τα γεγονότα του Περιστερίου!
Το κράτος απουσιάζει για ακόμα μία φορά, με έναν υπουργό να κοιτά διακριτικά και να τιμωρεί μόνο εκεί που τον σηκώνει και την αστυνομία και τους φορείς της τάξης να αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες. Πραγματικά πως γίνεται μετά από ελέγχους να πέρασε μαχαίρι (!!!) στον αγωνιστικό χώρο όπως ανέφερε ο Ολυμπιακός, ή στο Περιστέρι να ψάχνουν τον αστυνομικό διευθυντή πάνω από μισή ώρα για να πάρουν κρισιμότατες αποφάσεις…
Με προσευχές δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ο αθλητισμός και γενικότερα η κοινωνία πεθαίνει και οι πράξεις πρέπει να είναι δυναμικές και αποφασιστικές και να φτάσουν αν χρειαστεί το μαχαίρι στο κόκαλο. Δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως και μεγάλες ελπίδες για σωτηρία με διαφορετικό τρόπο, από τη στιγμή που έχουμε φτάσει ήδη στο σημείο «μηδέν.
Αυστηρές τιμωρίες, ανάληψη ευθυνών και εμφάνιση επιτέλους των κρατικών αρχόντων του τόπου, για να επιστρέψει έστω μία μικρή ελπίδα. Εάν συνεχιστεί ωστόσο όλο αυτό, γεγονότα σαν το σημερινό θα γίνουν μία τραγική καθημερινότητα…
Υ.Γ. Για το αγωνιστικό σκέλος του ντέρμπι, διαφωνώ απόλυτα με την δήλωση του Κώστα Φορτούνη πως ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος. Ο Παναθηναϊκός στάθηκε ισάξια, ωστόσο υπερίσχυσε σε μία φάση, η μεγαλύτερη ποιότητα των «Ερυθρολεύκων»…
Υ.Γ.1 Όσο ακραίο και να ακούγεται, ίσως η καλύτερη στιγμή του ντέρμπι να ήταν η οργισμένη αντίδραση των αγνών φίλων των «πρασίνων» (γιουχάρισμα, ρίψη αντικειμένων), προς όλους αυτούς που σπρώχνουν στον γκρεμό την αγαπημένη τους ομάδα…